متدیزمMethodism
Method یعنی رویه و روش. متدیست ها یعنی کسانی که ملزم هستند به دنبال رویۀ خاصی بروند. بنیانگذار آن جان وسلی ست. درانگلستان بین 40 تا 50 میلیون نفر پیرو دارد. در این کلیسا آثاری از تصوف وجود دارد. می گویند نجات فقط از عمل برمی خیزد نه از ایمان، درست عکس پروتستانها. جان وسلی در قسمت هایی از کتاب مقدس تشکیک می کند و می گوید اینها شایسته نیست که از دهان فرد مسیحی بیرون آید. لذا این قسمت ها را از کتاب مقدس حذف می کند. از الکل و نوشیدن شراب اجتناب می ورزند.
باپتیزم(آناباپتیزم) یا تعمیدی هاBaptism
کشیشی آمستردامی به نام جان اسمیت این فرقه را بنا نهاد. این نهضت بین سالهای 1525 و 1535 رشد و شکوفایی فراوان یافت. یک میلیون جمعیت دارد. در میان آنها مراسم تعمید بسیار مهم است و هم تعمید دهنده و هم تعمید شونده لباس سفید می پوشند و به داخل آب می روند در حالیکه در فرقه های دیگر این گونه نیست. در ضمنی که تعمید دهنده و تعمید شونده در داخل آب می روند گاهی تعمید دهنده از تعمید گیرنده سؤالاتی می کند. از جمله سؤالتشان این است: آیا عقیده داری که عیسی مسیح فرزند خداست؟ و آیا پذیرفته ای که او نجات دهندۀ توست؟
پنتی کستالیزمPentecostalism
مشخصه مهم آنها اعتقاد بر این است که روح القدس بر تمام مؤمنان نازل می شود. روح القدس خاص اولیاء و اوصیاء نیست بلکه برهر مؤمنی نازل می شود و از جمله اختلافات آنها با بقیۀ فرق هم همین است.
اوایل قرن بیستم کشیشی به نام آر ای توری، پرچمدار نهضت پنتی کستالیزم بود. در یک میتینگِ دبلیو جی سیمور،واعظ سیاهپوست امریکایی، در آوریل 1906 یک کودک هفت ساله شروع کرد به زبان روح القدس سخن گفتن و از آنجا گفتند که روح القدس می تواند در هر فرد مؤمنی حلول بکند.
خواندن سرودهای شور انگیز دسته جمعی در داخل کلیسا که معمولاً با ادوات موسیقی از جمله ارگ همراه است در میانشان رایج است.
ادونتیزمAdventism
یعنی پیشروها. مؤسش ویلیام میلر انگلیسی است. ایشان با مطالعه ای که روی کتاب مقدس انجام می دهد مخصوصاً کتاب دانیال نبی و مکاشفۀ یوحنا پیش بینی می کند که عیسی مسیح حتماً به دنیا بر می گردد. البته ما هم معتقدیم که عیسی مسیح نمرده و در زمان ظهور حضرت ولی عصر بر می گردد و پشت سر حضرت مهدی(عج) نماز می خواند و این در روایات اسلامی شیعه و سنی آمده است. لکن میلر زمان آمدن مسیح را هم پیش بینی کرد و گفت در سال1843به دنیا برمی گردد. آن سال آمد و ایشان هم ظهور نکرد. میلر هم رسماً در میان مردم اعلام کرد که محاسباتش غلط بوده است.
به گروهای مختلفی از جمله تبشیری، کلیسای مسیحی ادونتیست، کلیساهای خدا و عیسی مسیح و ادونتیست های روز هفتم تقسیم می شوند. مشخصۀ ادونتیست های روز هفتم اینست که روز شنبه(سبط) را مانند یهودی ها بسیار مقدس می شمارند. در این روز دست به کار نمی زنند و عباداتشان را نوعاً در این روز انجام می دهند.
در ایران هم پیروان ارتدوکس ، کاتولیک، پروتستان، پنتی کستالیزم و ادونتیست های روز هفتم وجود دارند.
منابع :
سرگذشت مسیحیت در طول تاریخ نوشتۀ اِرن کرنز، ترجمۀ آرمان رشیدی
تاریخ کلیسای قدیم در امپراطوری رم و ایران نوشتۀ نیدر
مارتین لوتر، انتشارات نور جهان
جهان مسیحیت نوشتۀ اِینار مولند، ترجمۀ آقایان انصاری و مسیح مهاجری، چاپ امیرکبیر
انگلیکان Anglicanism
کلیسای انگلیکان مخصوص انگلستان است و از همانجا هم برخاسته است. دو سوم مردم انگلستان هم تابع این کلیسا هستند. این کلیسا نه با شرق کار دارد و نه با غرب و نه با پروتستانها و تحت نفوذ سراسقف کانتربری است. یعنی یک کلیسای مستقل است که مؤسش هم فردی ست به نام کرانمر.
یکی از پادشاهان انگلستان[1] می خواست زنش را طلاق بدهد و چون برمبنای کلیسای غرب نمی توانست طلاق بدهد لذا فرقه ای درست کردند که مخلوطی باشد از کاتولیسیزیم و پروتستانیزم. کلیسای مختلطی است که مواردی را از کاتولیک ها و مواردی را از پروتستانها گرفته و راه وسطی درست کرده است. شخصی هم به نام اسقف جوزف هال کتابی منتشر کرده به نام راه صلح تا بین این دو فرقه را آشتی دهد.
از کاتولیک ها حمایت ازایمان به اعتقادنامه ها مخصوصاً اعتقاد نامۀ نیقیه را گرفته است. نظام کلیسایش اسقفی ست و زندگی همراه با شعائر دینی دارند. از پروتستانیزم هم اعتقاد به تأکید بر خواندن کتاب مقدّس را گرفته است.
کالوینیزم Calvinism
کالوین Calvin فردی سوئیسی ست که او هم همانند لوتر فردی اصلاح طلب بوده است. یکی از مسائلی که در کالوینیزم مطرح است که در لوتریزم مطرح نیست، متون کتاب مقدس است که برای کالوینیست ها به شدّت مأخذیت و سندیت و قدرت دارد. همه اش باید بی چون و چرا اطاعت شود. کالوینیست ها کوشش برای مسیحی کردن جامعه را وظیفۀ خود می دانند برخلاف کاتولیک ها که در مسئلۀ تبلیغ زیاد جلو نیستند.
پیوریتنیزم Puritanism
Pure یعنی خالص و purify یعنی خالص کردن. این مکتب در قرن 16 در انگلستان بوجود آمد. ابتدا به صورت اعتراضی علیه لباسهای رسمی روحانیون مسیحی و دیگر آداب و مراسمی که در مسئلۀ عشاء ربّانی در کلیساها وجود داشت بود امّا امروزه برای خود مکتبی است.
ویژگی ها:
1. معتقدند فرد گناه کار خود باید در مقابل خدا بایستد و به هیچ شخص دیگری نباید متکی باشد . خودش با خدا راز و نیاز کند و در مقابل خدا بایستد و با او حرف بزند.
2. کشیش را مرجعی برای بخشش گناهان نمی شناسند.
3. تشریفات زمان دفن را به کلی رد می کنند و می گویند انسان به هنگام مرگ به تشریفات خاصی نیازمند نیست و باید با سادگی به خاک سپرده شود.
4. تنها کتاب خدا را بدون هرگونه سنت کلیسایی قبول دارند.
5. زندگی بسیار زاهدانه ای دارند.
...ادامه دارد
[1] هنری هشتم
rotest یعنی اعتراض کردن. لذا کلیسای پروتستان یعنی کلیسای معترض. به نام های کلیسای انجیلی، تبشیری، لوتریزم، لوترنیزم، کلیسای اصلاحی هم نامیده می شود.
بنیانگذار آن مارتین لوتر است. لوتر در سال 1483 در آلمان به دنیا آمد. مادرش مارگارت و پدرش به نام هنز لوتر کارگر معدن بوده است. لذا زندگی شان به سختی می گذشته است. هوش و حافظۀ عجیب لوتر باعث شد اگرچه خانواده اش علاقمند نبودند که او به تحصیل بپردازد، لیکن او ادامه تحصیل داد. فوق لیسانس حقوق را گرفته بود و قرار بود قاضی شود که در مسافرتی دچار طوفان می شود و جانش به خطر می افتد و در آن لحظه با خدای خود تعهد می کند که اگر جان سالم به در برد کشیش و راهب بشود. و به این ترتیب پس از نجات یافتن به جرگۀ کشیش ها می پیوندد. روزی به او گفته می شود از طرف کلیسا به رم برود تا پیامی را به پاپ برساند. او هم با علاقه و شوق بسیار از شهر خود حرکت می کند و به طرف رم می رود با تحمّل مشقات فراوان خود را به آنجا می رساند. امّا منظره ای که در آنجا می بیند به کلی نظر او را نسبت به کاتولیسیزم و پاپ عوض می کند. [1] وقتی رم را که زیر پای پاپ که قرار بود جانشین مسیح بر زمین باشد دید، حق کشی ها، اجحاف ها و فقرها و فسادها را دید تکانی خورد و برگشت به آلمان. لذا شروع کرد به انتقاد کردن و یکی از بزرگترین انتقادات او هم، اختیار بی حد و حصر پاپ و اینکه او را باید جانشین خدا بر زمین دانست بود. آن زمان رسم بود که کسانی که حرفی برای گفتن داشتند آن را می نوشتند و به دیوار کلیسا آویزان می کردند و لوتر هم نامه ای نوشت بلند بالا با 95 اعتراض علیه کاتولیسیزم و پاپ و کلیسای غرب و به در کلیسا آویزان کرد. این در واقع اعلان جنگ با پاپی است که هیچ امپراطوری جرأت نمی کرده است به او اعتراض کند حتی امپراطوری که جرأت می کند به پاپ مطلبی را بگوید، پاپ چنان برای او پاپوش درست می کند که او مجبور می شود به رم برود و سه روز در بیرون قصر پاپ در میان برف و سرما زانو به زمین بزند تا پاپ از او بگذرد. حالا لوتر علیه چنین پاپی اعلان جنگ می کند و حتی پاپ را نفرین می کند. او نسبت به اختیارات بی حد و حصر پاپ معترض بود، نسبت به مسئلۀ گناه بخشی معترض بود، نسبت به مسئلۀ برزخ معترض بود، نسبت به این که مردم فقیر آلمان پول بدهند تا اینکه پاپ قدرتش بیشتر شود معترض بود، خلاصه 95 مورد اعتراض خود را می نویسد و بر در کلیسا آویزان می کند. این کار عکس العمل هایی پیدا می کند امّا او با شجاعت هر چه تمام تر می ایستد به خصوص که برخی از حکمرانان آن منطقه ای که لوتر در آنجا زندگی می کرد با او همراه بودند. خلاصه این مکتب از اعتراضات لوتر نسبت به کلیسا نشئت می گیرد.
در حال حاضر جمعیت قابل توجهی از مسیحیان عالم و به خصوص در آلمان و در خود امریکا پروتستان هستند و کلیساهای انجیلی، کلیساهای تبشیری، و کلیساهای اصلاحی هم نامیده می شوند. در هند هم بنیادی به نام هنری مارتین دارند که به بررسی مسائل اسلامی هم می پردازد.
مشخصه های این فرقه:
1. خودشان را به عنوان یک فرد مسیحی که با نقادی باید آئین را بپذیرد معرفی می کنند.
2. اعتقاداتشان بر سه نظام استوار است: عشاء ربّانی،نظام کلیسایی و اخلاقیات
3. معتقد به ایمان مِنهای عمل هستند. یعنی معتقدند تنها چیزی که انسان را نجات می دهد ، فقط ایمان به عیسی مسیح علیه السّلام است.
4. دو شعائر مذهبی مهمشان تعمید و عشاء ربّانی ست.
5. با هر شکل سینرژیستی نسبت به نجات مخالفند. سینرژیست Synergist یعنی اینکه انسان برای نجات خود تلاش کند. اما پروتستانها می گویند انسان برای نجات خود هیچ کاری نمی تواند کند و فقط ایمان به حضرت مسیح و فیض خداست که انسان را نجات می دهد.
6. عبادت در میانشان به زبانهای مختلف جایز است و سرودخوانی دسته جمعی قسمت مهمی از عباداتشان به حساب می آید.
7. مقام عالی ای به نام پاپ ندارند. عالی ترین مراجع تصمیم گیری آنها شوراهای پروتستانی ست (شوراهای محلی ، منطقه ای و جهانی ).
ادامه دارد...
[1] نویسندۀ فرانسوی ای به نام آندره ژید، کتاب معروفی نوشته به نام مائده های زمینی. زمانی که انقلاب بولشویزم در اکتبر 1917در روسیه تزاری رخ داد و بعد لنین آمد و زمام امور را بدست گرفت، ژید دلباختۀ سوسیالیزم بود و دلش می خواست به آنجا برود. در فرانسه مرتب تعریف این نوع حکومت را می کرد و مدافع سوسیالیزم بود.بالاخره در زمان زمامداری استالین از پاریس به مسکو می رود ، وقتی به آنجا می رود و اوضاع را می بیند برمی گردد فرانسه، کتابی می نویسد تحت عنوان با من به شوروی بیایید و یکی از مخالفین سرسخت سوسیالیزم می شود. برای لوتر هم همین اتفاق افتاد.